©

Orkiestra Leopoldinum/ fot. Łukasz Rajchert.

Date
Sobota 03 Lut 2018 -
18:00 do 21:00
Miejsce
Narodowe Forum Muzyki, Sala Główna, plac Wolności 1, Wrocław

Jeden z najsłynniejszych dziś twórców brytyjskich, Edward Elgar, swoje muzyczne umiejętności rozwijał samodzielnie, studiując partytury innych twórców. Początkowo jego sukcesy były skromne, z czasem jednak stał się sławny, zaczął też cieszyć się uznaniem m.in. samego Richarda Straussa. Na swej drodze spotkał Elgar również Fritza Kreislera, któremu dedykował Koncert Skrzypcowy h-moll. Innym samoukiem, który zyskał miano jednego z najważniejszych twórców brytyjskich, był Wiliam Walton. Na tle pozostałych dzieł powstałych w Anglii jego muzyka wyróżnia się niezwykle indywidualnym brzmieniem, daleko odbiegającym od współczesnych kompozytorowi brytyjskich schematów. Frank Bridge był zaś znany głównie jako nauczyciel Benjamina Brittena, uchodzącego za drugiego po Henrym Purcellu najsłynniejszego kompozytora angielskiego. Bridge, choć był rzeczywiście utalentowanym dyrygentem i kompozytorem, na większe zainteresowanie ówczesnego świata muzycznego musiał czekać do ostatnich lat swego życia. Miał jednak opinię muzyka o doskonałym rzemiośle.

Przeznaczone na osiemnaście instrumentów smyczkowych Preludium i fuga op. 29 to dzieło, które wyszło spod pióra trzydziestoletniego twórcy – niezwykle przemyślane pod względem struktury i bezkompromisowe w brzmieniu. Benjamin Britten skomponował je w 1943 roku na jubileusz dziesięciolecia poważnej londyńskiej orkiestry prowadzonej przez Boyda Neela – znanego brytyjskiego dyrygenta i lekarza. Zespół ten od lat chętnie współpracował z Brittenem i wykonywał jego kolejne utwory. Preludium i fuga w wyraźny sposób kontrastują z kompozycją nauczyciela Brittena  - romantyczną Suitą na orkiestrę smyczkową. Dziełu Bridge’a pod względem stylistycznym wyraźnie bliżej jest bowiem do brzmienia utworów Fritza Kreislera, który przez lata był znany ze swej muzyki salonowej. Również w bogatej i różnorodnej twórczości Elgara odnajdujemy tego rodzaju chwytające za serce kompozycje. Należą do nich zarówno niewielkich rozmiarów Chanson du matin i Chanson du nuit, jak i dedykowane ukochanej żonie kompozytora muzyczne wyznanie miłości: Salut d’amour.

British Council jest patronem wydarzenia.