Sztuka i natura: Parki rzeźby
Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku 18–19 października 2018
Muzeum Narodowe we Wrocławiu 20–21 października 2018
W latach 2018–2019, sześćdziesiąt lat po znaczącej wystawie przygotowanej przez British Council, Polska ponownie gości wielką wystawę Henry’ego Moore’a organizowaną we współpracy z Fundacją Henry Moore’a. Zaczyna się ona w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, a następnie jedzie do Muzeum Narodowego we Wrocławiu i w Krakowie.
Henry Moore był zarówno mistrzem, jak i pionierem myślenia o rzeźbie uformowanej przez i dla krajobrazu. Z okazji tej ważnej wystawy, dwie polskie instytucje pragną zorganizować międzynarodową konferencję. Podczas gdy Henry Moore i prezentacja wystawy (od wiejskiej dworskiej posiadłości z parkiem rzeźby w Orońsku do urbanistycznego miejskiego placu Muzeum Narodowego w Krakowie i modernistycznego pawilonu wystawowego we Wrocławiu) będzie punktem wyjścia, uczestnicy konferencji przyjrzą się znacznie szerszemu zjawisku parków rzeźby.
Bryan Robertson pisał o Yorkshire Sculpture Park: „Wydaje się, że w Yorkshire splot idealizmu przyswojonego przez studentów na uczelniach, perfekcyjne miejsce ukształtowanego i naturalnego krajobrazu, obecność dzieł sztuki oraz żywo reagująca publiczność mogłyby stopniowo wpływać na charakter rzeźby w Anglii, jak również na przyjemność obcowania z nią”. Te słowa są dobrą podstawą do rozwinięcia dyskusji o historii i przyszłości parków rzeźby – ich celach i intencjach zarówno starych jak i nowych. Kompleksowe związki sztuki i natury były już wielokrotnie badane, ale nasza konferencja odsłoni te relacje w kontekście parku rzeźby jako otoczenia przygotowanego do prezentacji sztuki.
Zostaną także zadane pytania:
Czy park rzeźby może ciągle mieć znaczenie we współczesnym klimacie politycznym? Położone często na terenach wiejskich, czy mogą zaoferować styl zrównoważonego rozwoju dla tych terenów? Jaka powinna
i jaka mogłaby być ich kulturalna i ekonomiczna oferta i jak możemy ją stworzyć?
Jak odnosi się ona do dzieł sztuki i obiektów tam pokazywanych oraz zamawianych prac site-specific?
Jak zakładać współczesne parki rzeźby? Jak modernizować już istniejące? Jaki jest kontekst współczesnych parków rzeźby? Jaka jest ich historia? Jakie relacje zachodzą między parkami rzeźby i lokalnymi społecznościami? Jaki wkład wnoszą do pejzażu?
Będziemy także mówić oczywiście o sztuce Henry Moore’a.
Profesor architektury krajobrazu w Monachium, Udo Weilacher rozważał niektóre z tych kwestii. Cytuje on pochwałę parku rzeźby w Neukirchen w Niemczech historyka sztuki Lothara Romaina: „Patrząc wstecz widzimy jasno, że Krajobrazowy Park Sztuki zainicjował temat, który jest jedną z podstawowych kwestii ostatniego ćwierćwiecza XX wieku, tzn. krajobrazu, jego niszczenia i destrukcji, ale także poważnych prób jego odzyskania – wielkiego zadania dla sztuki”. Weilacher twierdzi, że jest to bardzo istotna sprawa w Unii Europejskiej, gdzie prawie tysiąc kilometrów kwadratowych rolniczego i naturalnego krajobrazu znika co roku, zabierane pod infrastrukturę komunikacyjną i budowlaną, produkcję energii itp. „Sztuka oferuje fascynujące, nowe perspektywy dla budowania systemu naszego «naturalnego życia» i krajobrazu, który nie musi być dłużej traktowany jako nieustannie eksploatowany zasób” .
Naszym celem jest zebranie się kolegów z instytucji stowarzyszonych w ELAN (europejskie stowarzyszenie sztuki w krajobrazie) oraz przedstawicieli parków rzeźby z całej Europy, aby przedyskutować te zagadnienia. Następujące osoby potwierdziły wstępne zainteresowanie uczestniczeniem w konferencji:
Hannah Higham i Sebastiano Barassi, Henry Moore Foundation (Wlk. Brytania),
Peter Murray, Yorkshire Sculpture Park, (Wlk. Brytania),
Calvin Winner, Sainsbury Centre for Visual Arts, (Wlk. Brytania),
Henry Meyric Hughes (b. dyrektor sztuk wizualnych British Council, krytyk, kurator, Wlk.Brytania),
Mattias Givel, Wanås Sculpture Park (Szwecja),
Bettina von Dziembowski, Springhornhof Sculpture Park (Niemcy),
Profesor Udo Weilacher, Politechnika Monachium (Niemcy) ,
Giacomo Bianchi, Arte Sella (Włochy),
Anselmo Villata, The Art Park, Monferatto (Włochy),
Dr. Elisabeth Fiedler, Austriacki Park Rzeźby Premstäten (Austria),
Mira Lapidot, Museum Israel, Jerozolima, (Izrael),
Jarosław Koziara, Festiwal Land Artu, organizator i artysta (Polska),
Katarzyna Jankowiak-Gumna, ABC Gallery, dyrektorka i organizatorka parku rzeźby (Polska),
Maciej Świątkowski, architekt krajobrazu, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków (Polska), Aleksandra Ławicka-Cuper, artystka (Francja/Polska),
Gulia Pagnetti, Musée Gassendi (Francja),
Iwona Dorota Bigos, Muzeum Narodowe we Wrocławiu (Polska),
Alina Drapella-Hermansdorfer, Politechnika Wrocławska (Polska),
Tomasz Domański, artysta (Polska),
Robert Kaja, artysta (Polska),
Sebastian Cichocki, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa (Polska).
Vytautas Michelkevičius, Dyrektor Artystyczny, Nida Art Colony (Litwa)
Kuratorka konferencji: Eulalia Domanowska
Moderatorzy: prof. Marta Smolińska (Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu)
i prof. Andrzej Szczerski (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie)
Skutki konferencji mogą mieć charakter długofalowy. W bliskiej perspektywie korzyść z udziału w unikalnym forum dyskusyjnym jest dla uczestniczących instytucji oczywista. Dalekosiężnym sensem badania roli parków rzeźby może być nie tylko przysłużenie się pogłębieniu refleksji nad rzeźbą w ogólności, ale także wpływ na sposób jej prezentacji, przeżywania i tworzenia, podobnie jak dociekania Henry’ego Moore’a 60 lat temu.
„Rzeźba dzisiaj” to seria międzynarodowych konferencji, które Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku zainicjowało w 2016 roku. Impulsem dla pierwszej edycji była wystawa rzeźb Tony’ego Cragga w Orońsku. Druga odsłona w 2017 roku była poświęcona sztuce w przestrzeni publicznej i jej praktyce.
Patronat Honorowy nad konferencją objęła Ambasada Wielkiej Brytanii w Polsce oraz Sekcja Polska Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA.
Partner Konferencji: British Council
